En dan is je kind ineens vier jaar en officieel veranderd van een peuter in een kleuter! Ineens gaat de kleine man naar school. De wendagen waren geen enkel probleem en Seb deed het vanaf het begin af aan goed. Het was echter de allereerste echte schooldag, waar niet Seb, maar zijn moeder de meeste moeite mee had. Ik veranderde in een weekdier. Je weet wel, zo eentje zonder ruggengraat.
Prikspijt is het woord van het jaar geworden en dat vind ik niet terecht. Al is het alleen maar omdat de term zelf voor verwarring zorgt en dus multi-interpretabel is. Een woord dat een statement uit zou moeten dragen, maar uitgerekend dat niet doet. Want, waar heb je nou eigenlijk spijt van? Dat je je wel hebt laten vaccineren of juist niet? Beide interpretaties van het woord leiden tot nieuwe discussies en dat is nou net waar we met de kerstdagen voor de deur geen behoefte aan hebben.
Ergens rond mijn zestiende vond ik dat het wel eens tijd werd om mijn wenkbrauwen te gaan epileren. Met het botte pincet van mijn moeder trok ik lukraak wat haren weg en huilde tranen met tuiten van de pijn. Het resultaat zag er niet uit en veel later leerde ik pas welke haren je wel en niet moet weghalen en dat je de huid het beste strak kan trekken tijdens het epileren.
Ik krijg op Instagram steeds vaker voorgestelde reclame van opvoedcoaches over hoe je je kind beter kan leren luisteren. En dat vind ik raar, want hoezo kan een logaritme op basis van wat foto’s en zoektermen bepalen of mijn kind wel of niet goed naar mij luistert?
Als baby had de kleine man altijd veel eczeem. Liters Cetamagocrol werden leeggespoten op de baby om vervolgens met een duplicaat van een miniatuur sumoworstelaar rond te lopen. Dat ging reuze prima, totdat de eczeem begon te ontsteken.
Het zit er weer op. Twee turbulente vakantieweken zijn voorbij en wat hebben we genoten van het avontuur! Afgelopen meivakantie waren we naar Amerika, waar we alvast gesnoven hebben aan wildkamperen met een 4×4. Ditmaal togen wij met eigen auto naar het exotische Schotland, want 27 graden, om daar met een backpack de Schotse hooglanden te trotseren.
Bake you Banana Pancakes, pretend like it’s the weekend now. And we can pretend it all the time! – Jack Johnson
Ook wel kort: banaan! Ik ben er dol op! Vol koolhydraten voor snelle energie en ik kan mij haast geen beter fruit bedenken om mijn ochtend mee te starten.
Het is alweer langer dan een jaar geleden dat ik iets op mijn blog heb geschreven. Dat heeft een reden. Een hele slappe reden. Een reden, waarvan ik dacht dat mij dat nooit zo overkomen. Toch gebeurde het.
Het was weer meivakantie en voor Tijs en mij staat dat gelijk aan de backpack volgooien en op het vliegtuig stappen. Het liefst zo ver mogelijk. Ook dit jaar is dat weer gelukt, want we vlogen afgelopen 23 april een kleine 10 uur naar Johannesburg in Zuid-Afrika. Over mijn backpack inpakken doe ik niet zo moeilijk. Ik begin het liefste op het aller-aller-laatste moment, zo rond 22:00 uur ’s avonds, en pak de laatste dingetjes om 05:00 uur ’s morgens in. Dit alles tot grote ergernis van Tijs, die wel drie dagen van tevoren begint met inpakken.
Soms heb je wel eens van die dagen dat je de meest briljante en ingenieuze ideeën krijgt. Ik ruimde namelijk mijn kast en slaapkamer op en kwam een kist tegen, waarvan ik onderhand de inhoud vergeten was. Ik maakte hem open en vond mijn oude collectie van hakken. In alle soorten, maten en kleuren. Van enkellaarsjes tot echte stiletto’s. Hoe kon ik deze vergeten zijn?!