Het is zaterdagavond en ik staar eens wat voor mij uit. Mijn eenpansgerecht, die eigenlijk ooit op deze site zou moeten verschijnen, pruttelt en borrelt er in mijn oven flink op los. De houtkachel knispert en verspreidt een heerlijke warmte door mijn woonkamer. Het is binnen 21 graden en behaaglijk, buiten 4 graden en guur. De hagelstenen slaan tegen de ramen aan en komen met zachte tikken net hard genoeg boven de muziek uit om dit alles tot een kneuterig geheel te maken. Kneuterig, maar wel lekker. En rustig. Vooral rustig. Ik staar en overpeins. Het leven. Een denkrimpel in mijn voorhoofd. Nog geen half uur geleden, terwijl de tomatensaus wild door de keuken vloog, was ik in uiterst melancholische stemming, omdat ik de melk vergeten mee te nemen was uit de supermarkt. Daar gáát mijn hippe high vegan linksomgedraaide lasagne. Maar nu, nu ik op de bank zit en peins, klinkt deze zin hiervoor bespottelijk. Absurd. Niet omdat ik de melk vergeten ben, dat gebeurt ieder mens namelijk (of dier) wel eens, maar vanwege de ondankbaarheid in deze emotionele uitbarsting, waarbij de ene vervloeking na de andere als een vulkanische eruptie mijn mond uit spuwt. Geen melk. Vervelend, maar niet het einde van de wereld. Er zijn zoveel plekken ter wereld waar mensen wonen, die het zoveel slechter hebben dan wij in Nederland. Die weinig tot geen voedsel hebben, die moeten zien te overleven in oorlogsgebieden. Mensen die wonen in een omgeving met hoge criminaliteit en weinig werk. Mensen die op het werk tegen lage lonen worden uitgebuit of in een toxische omgeving moeten werken. Slaven en kinderarbeid. Het gebeurt nog steeds, alleen wij kiezen ervoor in deze huidige maatschappij dit niet te zien. Beter: niet te willen zien. Dan vergeet ik wel eens dat ik mij wel wat dankbaarder op mag stellen. Dat ik niet moet vergeten, dat ik het geluk heb gehad om op dit nietige stukje aarde geboren te zijn, waar zo ontzettend veel welvaart heerst. Dat wij het recht en de kansen hebben op goed onderwijs en dat er ruimte is voor persoonlijke ontwikkeling. De hulp en de zorg die je nodig hebt, die uitermate goed geregeld is. Dat vergeet ik wel eens, vooral als ik de melk vergeten ben, waar ik blijkbaar een heel drama van maak. Daarom overpeins ik dit soort dingen later nog eens. En ben ik dankbaar. Heel dankbaar. Samen kunnen we de wereld namelijk een klein beetje mooier maken. Al is het maar een heel klein beetje. Ik word ruw uit mijn overpeinzingen gewekt door het gepiep van de oven en dan denk ik: ’toch klote van die melk’.
Hallo lieve handvol mensen, die soms mijn BLOG lezen. Ik kwam gisteren tot de realisatie dat ik over drie weken en 2 dagen 26 jaar oud wordt. Zésentwintig zeg ik je! Kijk, 25 kon ik aan. Zo halverwege de 20. Maar nu, NU, ga ik INEENS richting de 30!
Hoe je soms tot nieuwe inzichten komt…
Hallo lieve handvol mensen, die soms mijn BLOG lezen. Ik kwam gisteren tot de realisatie dat ik over drie weken en 2 dagen 26 jaar oud wordt. Zésentwintig zeg ik je! Kijk, 25 kon ik aan. Zo halverwege de 20. Maar nu, NU, ga ik INEENS richting de 30! Vriendinnen, vrienden en zus die allemaal ouder zijn rollen intens met de ogen dat ik dit zo openbaar, maar ik vind het gewoon écht een dingetje. Ik voel me oud. Zo het hoge woord is eruit en nu dus over tot het ombuigen van dit fenomeen naar iets positiefs. Zonder deze leeftijd en ervaring had ik ook nooit gestaan waar ik nu sta in dit uiterst turbulente leven. Ik heb het afgelopen jaar veel geleerd, voornamelijk over mezelf. Ik ben mezelf ook keihard tegengekomen, overeind gekrabbeld en heb ik de moeilijke stap genomen om te kiezen voor mezelf.
Oké, oké, klinkt allemaal behoorlijk melodramatisch, maar zonder wat poëtisch gebral, zoals ik het zelf noem, zou deze wereld toch ook maar saai zijn, toch? Laat dat nou net datgene zijn waar we voor moeten waken. Een saaie wereld creëren, waarin wij ons scharen onder en laten meeslepen door de massa zonder onszelf ook maar enigszins individualistisch op te stellen. Iedereen heeft zijn eigen goede en slechte kwaliteiten en is mooi op zijn eigen manier. Ongeacht wat voor vorm je neus heeft, of je een paar kilo’s teveel hebt of dat je misschien wel een mooi onzichtbaar stickertje op je voorhoofd geplakt hebt gekregen. Iedereen is vroeg of laat op zoek naar zijn eigen identiteit en kan zijn eigen ‘zijn’ omarmen op zijn of haar eigen manier. De een doet hier echter wat langer over dan de ander en dat is niet meer dan begrijpelijk. Ik heb zelf een intense alternatieve periode doorgemaakt, waarin ik uitsluitend op DC schoenen en VANS (oké nog steeds) rondliep, de meeste belachelijke hoeden droeg en op school per ongeluk mijn handen roze spoot met een verstopte graffitibus die ik in mijn rugzak meegenomen had. Ik zal nooit het gezicht van mijn economieleraar vergeten toen hij erachter kwam dat ik per ongeluk de radiator half roze had gespoten. Of het gezicht van mijn tekenleraar toen ik hem schaapachtig vroeg om terpentine.
Levensvragen als: ‘wat wil ik?’ en ‘wat kan ik?’ zijn dus gewoonweg niet zo 1,2,3 te beantwoorden. Daar gaat minstens een onbeduidende identiteitscrisis aan vooraf. Toch wordt dat wel van kinderen in ons onderwijssysteem verwacht. Maar het zet mij ook als leerkracht wel te denken. Wat wil ik zelf eigenlijk? Wat vind ik belangrijk in dit leven? Na diep te graven in de krochten van mijn brein en door diep binnen in mijn hart te kijken heb ik oude verstofte stokpaardjes van de plank weten te halen en meer dingen te doen waar ik zélf blij van word. Ik ben weer gaan schrijven. Niet alleen hier op dit BLOG, maar ook gewoon in Word. Korte en lange verhalen, beginselen aan een boek (het wordt een bestseller, duh!). Ik ben weer gaan schrijven. En dat doe ik alleen wanneer ík daar zin in heb. Ik doe dit voor mezelf en voor niemand anders. Keep it in mind! #findyourownidentity
Voor de geïnteresseerden: ik doe mee aan een verhalenwedstrijd. Stemmen kan via FaceBook. Kijk eens op: https://mijn.editio.nl/schrijfwedstrijd/de-onheilsbode/
En ja, deze laatste twee regels zijn schaamteloze zelfpromotie.
Het BBQ seizoen is geopend!
Eigenlijk al een tijdje, maar WHO CARES?! De fik erin, vlam in de pan, schroei, grill, rook! Alles! We zijn dol op de barbecue! En met skitterend weer en tropische temperaturen doen we niets anders!
Barbecue slecht voor de lijn?
Wel als je vijf verschillende vleessoorten eet met veel saus afgetopt met een stokbrood per persoon met een noemenswaardige laag aioli of kruidenboter! Een barbecue past prima in een gezond voedingspatroon, mits je een beetje binnen de lijntjes blijft. Daarom kies ik vaak voor gegrilde groentes, gepofte aardappels en mager vlees. En nee, dat hoeven dus geen vette worsten en speklappen te zijn. Een van mijn lievelingsgerechten voor op de barbecue zijn deze, op de Griekse souvlaki geïnspireerde, kipstokjes. Hierbij kan je zelf natuurlijk van Griekse yoghurt (die heb je ook 0% vet) en knoflook een lekkere dipsaus of overheerlijke tzatziki maken!
Kip Souvlaki
Je hebt nodig:
- zoveel kipfilet als je wilt. Ik kies meestal voor 5 a 6 blokjes per spies, 3 spiesen per persoon.
- olijfolie
- citroen
- oregano
- 2 teentjes knoflook
- peper en zout
- bamboestokjes
Snijd de kipfilet in kleine stukken. De stukken moeten wel nog rijgbaar zijn. Pak een kom met deksel. Doe hierin minstens 2 eetlepels goede smaakvolle olijfolie. Snijd de citroen doormidden. Knijp de helft van de citroen uit boven de kom. Schil en snijd de knoflook. Doe dit bij de olie en het citroensap in de kom. Voeg 2 eetlepels oregano, peper en zout toe en roer alles goed door. Voeg nu de kipblokjes bij de marinade. Doe het deksel erop en schud alles goed door elkaar. Zet minstens een half uur in de koelkast.
Week de bamboestokjes in een kommetje water. Haal de kip uit de koelkast. Rijg de stukken kip aan de spiesen. Zorg ervoor dat er tussen de kipstukjes op het stokje ruimte overblijft. Als de kip te dicht op elkaar zit wordt het namelijk niet goed gaar. Zet je barbecue in de hens. Grill de kip lekker gaar! Eet smakelijk!
- Serveer met een lekkere Griekse salade of gegrilde courgette!
- Maak je eigen tzatziki erbij!
- Een half uur marineren in de koelkast is optioneel. De smaken trekken dan beter de en kip. Bij haast of weinig tijd, volstaan 5 minuten ook. 😉
- je kan ook nog stukjes rode paprika tussen de kip rijgen en mee grillen. Ook goed lekker!
- bij mij met intens knetterende en zinderende temperaturen binnenin de bbq zijn de stokjes met 10 minuten gaar!
- als je kip zwart is ben je te enthousiast. geweest!
Limoensoep – lekker simpel – lekker fris
Deze limoensoep is lekker ‘fris’, in de volksmond heet dat ook wel zuur. Maar wel goed zuur! En daarbij is hij ook nog eens heel erg gezond! En je kan er ook nog lekker bij vals spelen, want het is gebruikelijk om deze soep af te toppen met tortilla chips! 🙂 Zoals ik misschien al eerder schreef ga ik over een paar weken naar Cuba. ‘Huh?! Wat heeft limoensoep met Cuba te maken?’ hoor ik je denken. Nou, dat zal ik je uitleggen! Helemaal niets! Maar limoensoep, Sopa de Lima, komt wel uit Mexico en dat is toch ook een beetje Midden-Amerika-achtig, dus ja fair enough, zelfde hoogte op de kaart, beetje water ertussen (klein beetje maar), goed genoeg voor mij!
Cocine la sopa de lima para dos personas!
Ofzo. Ik oefen nog op mijn Spaans! 😉
In ieder geval de benodigdheden voor 2 personen:
- 2 tenen knoflook
- 1 witte ui
- 1 rode ui
- 2 stengels bosui
- 2 tomaten
- 2 rode pepers
- biologische kippenbouillonblokjes voor 1 liter bouillon
- 1 kipfilet
- 1 el gedroogde tijm
- 1 el gedroogde oregano
- peper en zout
- 6,5 limoen
- tortilla chips (eventueel)
- Koriander (eventueel)
Bereidingstijd: 30 minuten
Snijd de kipfilet in kleine hapklare stukjes. Zet een pan met een liter water op het vuur. Gooi de bouillonblokjes erin. Breng dit aan de kook. Voeg de kipfilet blokjes toe (ja rauw) en laat het meekoken. Snijd ondertussen de rode ui, 1 stengel bosui, 1 rode peper en de knoflook fijn. Voeg dit bij de kip in de pan. Roer de gedroogde kruiden door de borrelende brij en voeg peper en zout toe. Laat doorkoken.
Snijd de witte ui, de overgebleven peper en bosui in stukjes. Verhit in een pannetje een beetje olie. Voeg de ui, peper en bosui toe. Laat op een zacht vuurtje bakken. Snijd de twee tomaten in kleine blokjes. Voeg dit bij het mengsel in het pannetje. Laat even goed door garen, zodat het een vastige substantie wordt. Doe er wat peper en zout bij. Voeg dit mengsel bij de borrelbrij. Controleer of de kip gaargekookt is. Snijd bijvoorbeeld een stukje doormidden. Als het helemaal wit is van binnen, is het goed.
Snijd de limoenen doormidden. Knijp/pers ze uit boven de bouillon (klinkt toch aantrekkelijker). Leg een halve limoen nog in de bouillon. Laat de soep nu nog 10 minuten doorkoken. Hak de koriander fijn en verkruimel wat tortilla chips. Haal de halve limoen uit de bouillon. Schenk de soep in een soepkommetje. Strooi de koriander en de chips erover. Eet smakelijk!
Tips:
- Als je een limoen uitknijpt, houd dan je hand eronder. Dan kan je eventuele pitjes makkelijker opvangen en hoef je niet later te zoeken en te roeren.
- Pas ook op met ogen enzo. Dat prikt.
- Ik deed er ook nog een beetje creme fraiche door, omdat ik de soep zelf net iets te zuur vond. Ik gebruik de volgende keer zelf denk ik 5 limoenen, maar dat moet je voor jezelf bepalen.
- Koop een kleine zak tortilla chips. Anders is het zo zonde van de calorieën! 😉
De vorige keer schreef ik in een persoonlijk artikel dat ik niet geloof in goede voornemens. Elke dag is er een dat je jezelf nieuwe doelen kunt stellen. Elke dag is er een waarop je iets nieuws kunt bereiken. En soms begin je, zoals ik, op een dag met iets, omdat je ergens bang voor bent.